Κείμενο εργασίας

Η ενότητα των έργων αυτής της έκθεσης αποτελεί μια σειρά από οξυγραφίες. Πρόκειται για μια αναπαραγωγή τυπωμάτων  που πραγματεύονται την ταξινόμηση – αρχειοθέτηση αντικειμένων – όπλων. Τα αντικείμενα αποδίδονται με τρόπο ώστε να υπερισχύει ο λόγος τους κι όχι η εικονογράφησή τους.  Αποτελούν σειριακές και μεταβαλλόμενες συνθέσεις κεντραρισμένες σε ένα χώρο άτοπο, άχρονο και άκτιστο που επιτυγχάνεται μέσω της τεχνικής της ακουατίντα. 

Σκοπός της έρευνας είναι η δέσμευση, η πίστη σε ένα έργο με μια πειθαρχημένη, συνεπή επανάληψη της διαδικασίας καθώς και η αίσθηση της απόλαυσης της δημιουργίας μιας φόρμας με εικαστικό λόγο.

Τα έργα τα διέπει ειρωνεία ως προς τα αναφερόμενα αντικείμενα και την ιδιότητα τους. Μιλούμε για φαλλικά – ανδρικά αντικείμενα που εκπροσωπούν τη βία και την εξουσία. Τα «όπλα» έχουν περάσει στην κοινωνία ως το αρχέτυπο του αντρικού φύλου, τα οποία χρησιμοποιούνται ως προέκταση του δυναμισμού, της κοινωνικής θέσης και χειραγώγησης.

Σε μια πρώτη ανάγνωση των έργων φαίνεται οξύμωρη η καταγραφή αυτών των αντικειμένων από μια γυναίκα. Η αμφισημία όμως των μορφών των αντικειμένων οδηγεί στην απόδοση τους μέσα από το γυναίκειο βλέμμα (Female gaze). Έτσι αποδομείται η αρχική τους ταυτότητα και επανεξετάζεται η φύση τους δίνοντας νέες ερμηνείες.