Ο Κωνσταντίνος Γδοντάκης ξεκίνησε το 2017 ένα φωτογραφικό οδοιπορικό σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ως πολίτης του 21ου αιώνα δεν μπορεί παρά να κουβαλά αναπόφευκτα το βάρος των στερεοτύπων του δυτικού κόσμου για τις χώρες αυτές. Ίσως γι’ αυτό το βλέμμα του είναι συνειδητά ελλειπτικό, καθώς οι φωτογραφίες του δεν στοχεύουν στην κατάρριψη ή την επιβεβαίωση των προσδοκιών του θεατή. Συμπυκνώνοντας την αίσθηση των καταστάσεων που αντικρίζει προσφέρει χώρο για αναστοχασμό πάνω στη χρήση της εικόνας στη μυθολογία των οικονομικών μοντέλων του 20ου αιώνα.

Η Βίκυ Γεωργίου στην εργασία «Ρεγγίνα, ο ανθός του αλατιού» φωτογράφισε για πέντε χρόνια ένα τελετουργικό που χρονολογείται από τις αρχές του 19ου αιώνα στα Κύθηρα. Τα Κύθηρα είναι το τελευταίο μέρος στην Ευρώπη όπου το θαλασσινό αλάτι συλλέγεται με το χέρι από φυσικές πισίνες, τις γούρνες, που βρίσκονται κατά μήκος της βραχώδους ακτογραμμής του νησιού και μερικών μικρών υπεράκτιων νησίδων. Στη διάρκεια της φωτογραφικής διαδρομής γοητεύτηκε τόσο από την τραχύτητα της εργασίας όσο και από τις ιστορίες των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτήν την εκατονταετή παράδοση.

Ο Κωνσταντίνος Γουργιώτης εστιάζει το ενδιαφέρον του στην αγορά, μια δημοφιλή περιοχή της φωτογραφικής θεματολογίας, καθώς βρίθει ερεθισμάτων για σχολιασμό. Ο φωτογράφος εστιάζει στις λαϊκές αγορές, όπου το εφήμερο της παρουσίας τους μαζί με το σταθερό ραντεβού τους με τον κόσμο υπενθυμίζει την αρχέγονη έννοια της αγοράς μακριά από τις σύγχρονες καταναλωτικές επιταγές.

Η αφετηρία στην εργασία «sales» του Σάββα Κόη είναι η ακτιβιστική πράξη του ντυσίματος των δέντρων με ρούχα προκειμένου να τα πάρουν άνθρωποι σε ανάγκη. Δημιουργεί νυχτερινά τοπία με τα ντυμένα δέντρα να βρίσκονται στο μεταίχμιο τοπίου και πορτραίτου. Παράλληλα αντιπαραβάλει τα υπαίθρια τοπία του με πορτραίτα γυναικών μέσα σε ολόφωτα πολυκαταστήματα ρούχων. Ο κάναβος που προκύπτει με την παράθεση πορτραίτων και τοπίων προτείνει στον θεατή ένα σύνθετο πλαίσιο συσχετισμών: από την καταναλωτική συμπεριφορά στις σύγχρονες κοινωνίες μέχρι την σχέση των φύλων με τον χώρο και τα στερεότυπα που τα συνοδεύουν. Η εργασία «sales» αποδεικνύει ότι όσο πιο πυκνή η διαστρωμάτωση των ζητημάτων που συνειδητά θέτει ο φωτογράφος τόσο πιο πλούσια γίνεται η ανάγνωση του θεατή.

Ο Κωνσταντίνος Χατζής στην εργασία «30» κάνει μια εσωτερική βύθιση κλείνοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής του. Ο απολογισμός είναι ένα αυτοβιογραφικό ντοκουμέντο κατακερματισμένων γεγονότων, τα οποία δεν επιδιώκουν την στήριξη μιας αφήγησης με βάση την αφομοιωμένη εμπειρία του θεατή, αλλά τον συνεχή διάλογο μεταξύ του βλέμματος και της αίσθησης της εγγύτητας.

Μανώλης Σκούφιας